25 kwietnia br. Naczelny Sąd Administracyjny wydał wyrok (sygn. akt I FSK 108/17), zgodnie z którym zwolnienie z długu nie jest uregulowaniem należności na potrzeby ulgi na złe długi.
W konsekwencji, dłużnik, który w wyniku tego zwolnienia nie ponosi ciężaru ekonomicznego tej transakcji (w tym również podatku), nie ma prawa do odliczenia VAT z faktury dokumentującej otrzymane od wierzyciela świadczenie. W rezultacie, jeżeli do zwolnienia z długu doszło po upływie 150 dni od daty płatności, po upływie których dłużnik był zobowiązany zmniejszyć podatek naliczony, w momencie zwolnienia z długu nie ma on możliwości powrotnego skorygowania i powiększenia podatku naliczonego.
Z drugiej strony, rezygnacja z dochodzenia należności przez wierzyciela, nie zwalnia go od ciężaru podatkowego z tytułu wykonanych świadczeń. Tym samym, jeżeli wierzyciel skorzystał już z ulgi na złe długi i zmniejszył podatek należny, w momencie zwolnienia z długu ma on obowiązek powrotnego skorygowania i zwiększenia podatku należnego. Zdaniem sądu, skoro podatnik rezygnuje dobrowolnie z należności podatkowej od dłużnika, nie ma podstaw do premiowania go zwolnieniem z obowiązku ponoszenia tego ciężaru podatkowego, będącego następstwem zrealizowanego na rzecz dłużnika świadczenia.
