Taka konkluzja wynika z orzeczenia WSA w Krakowie z 20 stycznia 2021 r. (sygn. I SA/Kr 738/20), w którym sąd uchylił interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora KIS.
Sprawa dotyczyła Spółki prowadzącej działalność m.in. w zakresie transportu pasażerskiego. Z uwagi na brak miejsc parkingowych w obrębie głównego miejsca prowadzenia działalności, jak również w związku ze specyfiką tej działalności, samochody osobowe należące do Spółki parkowane są w pobliżu miejsca zamieszkania pracowników. Wnioskodawca wskazał, że samochody są wykorzystywane wyłącznie w celach służbowych, a takie ich parkowanie jest dla niego korzystne m.in. ze względu na możliwość zapewnienia bezpieczeństwa mieniu powierzonemu kierowcom, zminimalizowanie czasu potrzebnego na zrealizowanie usług, a także zapewnienie, że pojazd jest właściwie przygotowany do świadczenia usług. Dodatkowo Spółka wprowadziła regulamin, którym zobowiązano pracowników do wykorzystywania pojazdów wyłącznie w celach służbowych, zastrzeżono możliwość kontrolowania sposobu ich wykorzystania oraz przewidziano odpowiedzialność pracowników za naruszenie postanowień regulaminu. Spółka zawarła także z pracownikami umowy powierzenia samochodu służbowego oraz prowadzi ewidencję przebiegu tych pojazdów.
Spółka wystąpiła z wnioskiem o interpretację, aby potwierdzić, że w tym stanie faktycznym parkowanie samochodów służbowych o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony w pobliżu miejsca zamieszkania lub na posesji pracownika uprawnia ją do pełnego odliczenia VAT z tytułu wydatków na eksploatację tych pojazdów.
W odpowiedzi organ podatkowy stwierdził, że wdrożone przez Spółkę zasady nie eliminują całkowicie możliwości użycia pojazdów do celów prywatnych, a tym samym – brak jest prawa do pełnego odliczenia VAT.
WSA w Krakowie nie podzielił stanowiska organu. Zdaniem Sądu przyjął on niesłuszne założenie, że samo parkowanie samochodu w miejscu zamieszkania pracownika przesądza o jego wykorzystywaniu do celów prywatnych. Sąd podkreślił, że ocena taka powinna być dostosowana do specyfiki działalności podatnika i sposobu używania pojazdów dla celów tej działalności. Tymczasem interpretacja organu całkowicie abstrahuje od charakteru prowadzonej przez podatnika działalności, kwestii zadaniowego czasu pracy jego pracowników, jej mobilnego charakteru oraz nadzoru wprowadzonego przez Spółkę. Sprawa została przekazana organowi do ponownej analizy.
