W dniu 24 czerwca 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wydał wyroki (sygn. akt I SA/Lu 194/16 i I SA/Lu 195/16) dot. należnej staranności na gruncie VAT.
Kwestia dotyczyła zakupu towarów od dwóch podatników, którzy okazali się fikcyjnymi sprzedawcami.
Sprawa trafiła do WSA w Lublinie, który wskazał, że zachowanie należytej staranności łagodzi wymogi stawiane przez art. 88 ust. 3a pkt 4 ustawy o VAT. Ocenił też konkretnie, jakie wskazywane przez organy okoliczności mogą świadczyć o niezachowaniu należytej staranności. Zdaniem WSA należyta staranność nie była zachowana poprzez brak kontaktu z drugim kontrahentem w sytuacji, gdy zapłata za towar i kontakt następowały do osoby trzeciej.
Według Sądu o braku należytej staranności nie świadczyły natomiast m.in.: brak osobistego kontaktu z kontrahentem, okres prowadzonej działalności, czy zawieranie transakcji przez internet, co zdaniem Sądu w dzisiejszych czasach jest standardem w kontaktach handlowych. WSA nie przekonał także argument o braku pisemnej umowy czy brak podpisu na fakturach, skoro nie było takiego obowiązku. Również ceny były zbliżone do rynkowych, co uzasadniało zakupy po cenie niższej.
Omawiane wyroki mają szczególne znaczenie, gdyż jako jedne z niewielu respektują stanowisko Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w podobnych sprawach.
Nie zostało jeszcze opublikowane pisemne uzasadnienie wyroków WSA.
