Spółka we wniosku o interpretację zapytała, w jaki sposób powinna korygować koszty kwalifikowane w ramach ulgi na działalność badawczo-rozwojową w sytuacji, gdy po rozliczeniu ulgi za dany okres zostaną wystawione faktury korygujące (in plus lub in minus) dotyczące tych kosztów. W ocenie Spółki rozliczenie takich faktur powinno nastąpić zgodnie z art. 15 ust. 4i ustawy o PDOP, tj. poprzez ich uwzględnienie na bieżąco, w dacie otrzymania faktury korygującej lub innego dokumentu potwierdzającego przyczynę korekty. Spółka stanęła na stanowisku, że w takich przypadkach nie ma obowiązku złożenia korekty zeznania za okres, w którym skorzystała z ulgi, z wyjątkiem sytuacji, gdy korekta jest spowodowana oczywistą omyłką lub błędem rachunkowym.
Stanowiska Spółki nie podzielił Dyrektor KIS, który uznał, że Spółka jest zobowiązana do korekty kosztów kwalifikowanych wstecz – za okresy rozliczeniowe, w których poniosła te wydatki. Zdaniem organu przemawia za tym treść art. 18d ust. 5 ustawy o PDOP, zgodnie z którym koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, o ile nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie.
Sądy administracyjne, zarówno WSA w Warszawie (wyrok z 17 maja 2018 r., sygn. akt III SA/Wa 2192/17), jak i NSA (wyrok z 9 marca 2021 r., sygn. akt II FSK 3178/18), przyznały rację Spółce. NSA podkreślił, że kluczowy w tej sprawie jest sposób rozumienia wyrażenia „zwrócone w jakiejkolwiek formie”. Zdaniem Sądu organ interpretacyjny dokonał zawężającej wykładni art. 18d ustawy o PDOP, przyjmując, że każdy przejaw korekty wydatków poniesionych uprzednio przez Spółkę stanowi „wydatek zwrócony”. Tymczasem, w ocenie Sądu, przepis ten dotyczy wyłącznie sytuacji, w której podatnik otrzymuje dofinansowanie (zwrot środków), które przeznacza na pokrycie kosztów kwalifikowanych, a nie późniejszego korygowania tych kosztów, jak chciałby organ interpretacyjny. Celem art. 18d ust. 5 jest zatem wyłączenie z podstawy obliczenia ulgi podatkowej wydatków pokrytych w sensie ekonomicznym z innych środków niż środki własne podatnika.
W konsekwencji, Sąd stanął na stanowisku, że skoro w przepisach dotyczących ulgi badawczo-rozwojowej brak jest jakichkolwiek regulacji dotyczących korygowania kosztów kwalifikowanych, to art. 18 ust. 5 ustawy o PDOP nie powinien zmieniać zasady wynikającej z art. 15 ust. 4i, czyli zasady korygowania kosztów na bieżąco,. Sąd dodał, że w przypadku korekty in minus kwota ulgi za kolejny okres zostanie odpowiednio pomniejszona o kwoty zmniejszające koszty kwalifikowane, będące podstawą kalkulacji ulgi z poprzednich okresów, a w przypadku korekty in plus kwota ulgi za kolejny okres zostanie, na tej samej zasadzie, odpowiednio powiększona.
Zapraszamy Państwa do śledzenia naszego profilu na LinkedIn: (https://www.linkedin.com/company/ita-doradztwo-podatkowe-sp-z-o-o), gdzie codziennie omawiamy najnowsze orzecznictwo w sprawach podatkowych oraz publikujemy najważniejsze informacje dotyczące zmian legislacyjnych, jak również istotne komunikaty Ministerstwa Finansów.
