Dnia 16 października 2018 r. Naczelny Sąd Administracyjny wydał wyrok (sygn. akt II FSK 2609/16) dotyczący zasad ustalania podstawy opodatkowania budowli w przypadku, gdy właściciel nie ma prawa do dokonywania odpisów amortyzacyjnych.
Wnioskodawca jest właścicielem obiektów budowlanych, które podlegają podatkowi od nieruchomości. Spółka nie jest podatnikiem podatku dochodowego, w związku z czym nie ma prawnego obowiązku prowadzenia ewidencji środków trwałych. Jednocześnie Spółka nie jest uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Spółka we wniosku o interpretację indywidualną zadała pytanie, czy w sytuacji, w której spółka nie dokonuje odpisów amortyzacyjnych od budowli, podstawą opodatkowania jest ich wartość rynkowa. Organ interpretacyjny uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe. Wyrokiem z dnia 11 maja 2016 r. (sygn. akt I SA/Bd 127/16) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną. Oceniając stanowisko organu interpretacyjnego z punktu widzenia legalności, Sąd uznał, że uzasadnione są zarzuty naruszenia art. 4 ust. 1 pkt 3 oraz art. 4 ust. 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.
NSA utrzymał w mocy powyższe rozstrzygnięcie, uznając, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym należy zastosować art. 4 ust. 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Określenie podstawy opodatkowania w przypadku niedokonywania odpisów amortyzacyjnych należy odnieść do wartości rynkowej, którą zobowiązany jest podać podatnik. Nie jest możliwe w takim przypadku stosowanie wartości początkowej stosowanej dla celów bilansowych.
