Dnia 19 kwietnia 2018 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał wyrok w sprawie C-580/16 dotyczący możliwości zastosowania uproszenia dla pośrednika B w trójstronnej transakcji pomiędzy podmiotami A, B i C, gdy towary były przesyłane bezpośrednio z kraju A do kraju C.
Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej uznał, że uproszczenie dla pośrednika B polegające na zwolnieniu z obowiązku rejestracji na VAT w kraju C oraz braku konieczności wykazywania WNT przez pośrednika B w kraju B jest możliwe także wtedy:
- gdy pośrednik B ma siedzibę w kraju wysyłki towarów A i na potrzeby tej transakcji tylko wykorzystuje numer VAT nadany przez kraj B
oraz
- gdy pośrednik B w kraju B z opóźnieniem wykazał w informacji podsumowującej transakcje korzystające z uproszczenia w ramach trójstronnej transakcji ABC.
Oczywiście pozostałe warunki do zastosowania uproszczenia w transakcji ABC przewidziane w przepisach muszą być spełnione.
Sprawa dotyczyła Spółki niemieckiej z siedzibą w Niemczech, posługującej się w omawianych transakcjach numer identyfikacyjny do celów VAT nadanym w Austrii. Spółka nabywała produkty od niemieckich dostawców w celu odsprzedaży ich nabywcom czeskim. Towary były transportowane bezpośrednio z Niemiec do Czech. Na fakturach Spółka wykazywała swój austriacki numer identyfikacyjny VAT oraz czeski numer VAT nabywcy, a transakcje fakturowano jako „wewnątrzwspólnotowe transakcje trójstronne” w których podatkiem VAT miał być obciążony nabywca końcowy. Składając w austriackim urzędzie podatkowym informacje podsumowujące, Spółka nie wypełniła rubryki „transakcje trójstronne”, co następnie skorygowała wyjaśniając, że zgłoszone transakcje stanowiły część transakcji trójstronnych.
Pomimo tego, austriacki organ podatkowy uznał zgłoszone przez Spółkę transakcje za „wadliwe transakcje trójstronne” twierdząc m.in., że Spółka nie uczyniła zadość swoim obowiązkom informacyjnym co skutkuje brakiem możliwości skorzystania a uproszczenia przewidzianego dla transakcji trójstronnych. Ponieważ Spółka nie wykazała WNT w Czechach dlatego austriackie organy podatkowe nakazały Spółce zapłatę VAT z tytułu WNT w Austrii. Potwierdził to austriacki sąd I instancji, a Spółka odwołała się do sądu II instancji, który wystąpił z pytaniem do TSUE.
Trybunał uznał, że jeżeli podatnik z siedzibą i identyfikacją VAT w państwie wysyłki lub transportu towarów używa w ramach danego WNT numeru VAT nadanego w innym państwie członkowskim, wówczas spełnia się przesłanka z art. 141 lit. c dyrektywy VAT, na podstawie którego nie pobiera się podatku osobno od każdego etapu transakcji dokonanej w ramach transakcji trójstronnych. Ponadto TSUE wskazał, że państwa członkowskie nie mogą dopuszczać możliwości korekty informacji podsumowujących dla transakcji trójstronnych i jednocześnie odmawiać im prawa do zastosowania dla nich skutku z mocą wsteczną, jeśli podatnik wykaże, że transakcja rzeczywiście miała miejsce, są dokumenty potwierdzające przebieg transakcji i nie jest to efekt oszustwa podatkowego.
