W dniu 23 lutego 2017 r. WSA w Krakowie wydał orzeczenie (sygn. akt I SA/Kr 1290/16), z którego ustnego uzasadnienia wynika, że o obowiązku opracowania dokumentacji podatkowej decyduje łączna wartość wszystkich transakcji z podmiotami powiązanymi. W ocenie Sądu dla potrzeb stwierdzenia czy podatnik podlega ww. obowiązkowi nie jest uzasadnione sumowanie transakcji wyłącznie w ramach „jednego rodzaju”.
Istota orzeczenia sprowadza się do rozstrzygnięcia jak należy interpretować przepis art. 9a ust. 1d ustawy o CIT, zgodnie z którym „za transakcje lub inne zdarzenia mające istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których łączna wartość przekracza w roku podatkowym równowartość 50 000 euro (…)”.
Zdaniem Sądu przepis powyższy należy odczytywać w ten sposób, że obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowej obejmuje transakcje, których łączna wartość przekracza próg wartościowy lub zdarzenia jednego rodzaju, których łączna wartość przekracza próg wartościowy. Określenie „jednego rodzaju” odnosi się zatem, w ocenie Sądu, wyłącznie do „innych zdarzeń”, a nie do „transakcji”. Tym samym trzeba zsumować łączną wartość wszystkich transakcji i odnieść je do progu. W związku z tym nawet transakcje o niewielkiej wartości, które same nie przekroczyłyby ustawowego progu istotności, zdaniem Sądu powinny zostać udokumentowane.
