Dnia 7 lutego 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wydał wyrok (sygn. I SA/Po 1167/17) dotyczący opodatkowania wynagrodzenia za odroczenie terminu płatności.
Sprawa dotyczyła Spółki, która sprzedaje towary i w tym celu zawiera z kontrahentami umowy, w których uzależnia ceny towarów od terminu dokonania przez kupującego płatności. Ceny zwiększane są stopniowo wraz z upływem określonej liczby dni (kolejno 14, 30, 60, 90, 120 lub 180 dni). Składając zamówienie, kupujący deklaruje termin płatności, który Spółka może następnie wydłużyć poprzez wystawienie faktury korygującej termin i podstawę opodatkowania wynikającą z podniesionej ceny. Zdaniem Spółki, wynagrodzenie zwiększone w wyniku odroczenia płatności powinno wliczać się do podstawy opodatkowania ustalonej według stawki właściwej dla danych towarów. Organ podatkowy uznał takie stanowisko za nieprawidłowe.
WSA odrzucił skargę Spółki i stwierdził, że w tym przypadku kwotę przekraczającą cenę podstawową nie można zakwalifikować jako zapłatę za dostawę towaru. Ceną tej dostawy jest bowiem kwota podstawowa, a kwotę podwyższającą tę cenę w wyniku wydłużenia płatności za dostawę należy uznać za odrębną czynność kredytu kupieckiego, zwolnioną z opodatkowania podatkiem VAT jako odpłatne świadczenie usług finansowych.