Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 24 maja 2017 roku (syg. 0115-KDIT1-1.4012.108.2017.1.MN) stwierdził, że nawet w przypadku gdy najemca nie ma możliwości wyboru dostawcy energii cieplnej oraz nie posiada licznika to obciążanie kosztami energii stanowi odrębne świadczenie od usługi najmu.
Sprawa dotyczyła gminy, która w umowach najmu zawieranych z najemcami, określała odrębnie czynsz za najem oraz opłaty za centralne ogrzewanie i wystawiała odrębne faktury na oba te świadczenia. Najemcy nie mieli możliwości wybory innego dostawcy energii cieplnej i nie mieli indywidualnych liczników.
Zgodnie ze stanowiskiem gminy dostawa energii cieplnej dla najemcy powinna być włączona do usługi najmu i tym samym zwolniona od podatku od towarów i usług.
Dyrektor KIS nie zgodził się z takim stanowiskiem. W argumentacji interpretacji stwierdził, że w przypadku gdy z postanowień umownych wynikają odrębne kryteria rozliczania zużycia mediów to brak jest podstaw do traktowania tych należności jako elementów kalkulacyjnych czynszu za najem. Tym samym wydatki jakie ponoszą najemcy za korzystanie z energii cieplnej są jedynie kosztami zwykłego ich utrzymania i nie stanowią elementu czynszu za najem. W konsekwencji, najem z jednoczesnym obciążaniem najemców opłatami za energię cieplną to dwa odrębne świadczenia, które powinny być opodatkowane właściwymi dla nich stawkami podatku tj. najem lokalu na cele mieszkaniowe powinien być zwolniony z VAT a dostawa energii cieplnej opodatkowana stawką podstawową 23 %.
