Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał dwie interpretacje z dnia 22 listopada 2018 r. (sygn. 0111-KDIB1-2.4010.448.2018.2.DP) oraz z dnia 21 listopada 2018 r. (sygn. 0115-KDIT1-2.4012.728.2018.1.AW) dotyczące odpowiednio możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów oraz odliczenia podatku VAT w sytuacji wypłaty jednorazowej kwoty będącej dla nabywców zachętą do zakupu produktów dostawcy (tzw. „upfront fee” lub „quick saving”).
Spółka produkuje detale z tworzywa sztucznego m.in. dla zagranicznych nabywców z branży motoryzacyjnej i niekiedy zobowiązuje się do wypłaty wybranym kontrahentom tzw. „upfront fee”, czyli jednorazowej kwoty stanowiącej bezzwrotną zachętę do nabywania jej produktów. Warunki wpłaty tej kwoty określane są po złożeniu przez spółkę oferty, a w razie zaakceptowania przez strony warunków współpracy kontrahent wystawia na spółkę fakturę lub notę kredytową obejmującą wartość „upfront fee”. Spółka chciała potwierdzić, że taka wpłata stanowi dla niej koszt uzyskania przychodu w dacie jego poniesienia oraz że przysługuje jej prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tego tytułu.
W interpretacji z dnia 22 listopada 2018 r. Dyrektor KIS uznał, że wydatki poniesione przez spółkę na zapłatę tzw. „upfront fee” spółka będzie mogła uznać za pośredni koszt uzyskania przychodu w dacie jego poniesienia. Natomiast w interpretacji z dnia 21 listopada 2018 r. uznał za prawidłowe stanowisko spółki, zgodnie z którym zapłata opisanej kwoty stanowi czynność opodatkowaną VAT jako import usług, a spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tego tytułu.
