15 maja 2019 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał wyrok w sprawie nr C-235/18 Vega International Car Transport and Logistic – Trading GmbH, w którym uznał, że udostępnienie kart paliwowych stanowi usługę finansową zbliżoną do udzielenia kredytu.
Sprawa dotyczyła austriackiej spółki Vega International, która wydawała imienne karty paliwowe m.in. kierowcom polskiej spółki zależnej Vega Poland, uprawniające do bezgotówkowego zakupu paliwa na stacjach danego koncernu. Następnie polscy dostawcy paliwa wystawiali na spółkę austriacką faktury z wykazanym podatkiem VAT, które pod koniec każdego miesiąca były refakturowane na Vega Poland z doliczoną opłatą w wysokości 2%.
W rozstrzygnięciu sprawy dla unijnego trybunału kluczowa była rola podmiotu udostępniającego karty paliwowe, tj. czy jest to podmiot dokonujący dostawy paliwa w łańcuchu dostaw, czy wystawca karty świadczy usługę kredytowania.
W omawianym wyroku TSUE nie dostrzegł elementów charakterystycznych dla dostawy towarów. Vega International nie dysponuje bowiem paliwem jak właściciel. Paliwo jest nabywane bezpośrednio od dostawców przez Vega Poland i według jej wyłącznego uznania m.in. w zakresie ilości, jakości czy wyboru dostawcy sposób wskazanych. Za kluczowy element transakcji z perspektywy nabywcy TSUE uznał natomiast możliwość czasowego sfinansowania kosztu zakupu paliwa.
Biorąc powyższe pod uwagę unijny trybunał uznał, że wystawca kart (Vega International) świadczy usługę kredytową zwolnioną z VAT, działając w zakresie omawianej sprawy jak zwykła instytucja finansowa lub kredytowa.
Co istotne, TSUE nie przesądził losu kart paliwowych. Oznacza to, że każdorazowo należy dokładnie przeanalizować okoliczności konkretnej sprawy w celu ustalenia, czy zachodzi prawo do odliczenia VAT zarówno u emitentów kart, jak i podmiotów z nich korzystających.
