30 września br. NSA wydal wyrok (sygn. akt II FSK 3137/14), w którym uznał, „że specyfika systemu cash-poolingu nie oznacza, że cash-pooling nie może zostać uznany za pożyczkę w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.”
Sprawa dotyczyła spółki, która zawarła umowę cash poolingu rzeczywistego z innymi powiązanymi z nią spółkami. W związku z powyższym, zwróciła się o wydanie indywidualnej interpretacji dotyczącej tego, czy będzie zobowiązana do sporządzania dokumentacji podatkowej dla powyższej transakcji oraz czy powstałe odsetki będą podlegać ograniczeniom przewidzianym dla tzw. cienkiej kapitalizacji.
Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził, iż ze względu na to, że istotą cash poolingu jest udostępnianie środków pieniężnych pomiędzy podmiotami z grupy oraz osiąganie przez nie korzyści w postaci odsetek, należy uznać go za pożyczkę. W konsekwencji, spółka zobowiązana będzie do sporządzenia dokumentacji oraz podlegać będzie ograniczeniom przewidzianym dla tzw. cienkiej kapitalizacji.
Spółka wniosła skargę do WSA na otrzymaną interpretację i WSA uchylił interpretację Dyrektora Izby Skarbowej. Ten z kolej wniósł skargę kasacyjną od wyroku WSA do NSA. NSA po zapoznaniu się ze sprawą uznał stanowisko wyrażone w interpretacji przez Dyrektora Izby Skarbowej za prawidłowe.
Orzeczenie zapadłe w tej sprawie jest istotne, gdyż wiele z korzystnych dla podatników wyroków WSA jest nieprawomocnych, co oznacza, że organy podatkowe złożyły na nie skargi kasacyjne, które czekają na rozpatrzenie przez NSA. Jeśli w następnych sprawach tego typu NSA orzeknie podobnie należy oczekiwać, że organy podatkowe również zmienią swoje podejście, czego wyrazem może być np. interpretacja o sygnaturze IPPB5/423-639/14-2/JC.
