W dniu 30 kwietnia 2015 r. Naczelny Sąd Administracyjny wydał wyrok (sygn. akt II FSK 925/13) w zakresie uznania z koszt uzyskania przychodu niezamortyzowanej części wartości środków trwałych, które zostały zbyte w ramach postępowania egzekucyjnego.
Sprawa dotyczyła spółki, która nabyła lokale użytkowe wraz z przynależnymi udziałami w nieruchomości gruntowej i udziałami w częściach wspólnych budynku. Nieruchomości lokalowe obciążone były hipoteką kaucyjną. Zakupione lokale po wprowadzeniu ich do ewidencji środków trwałych były amortyzowane. W 2007 i 2011 r. spółka utraciła powyższe lokale użytkowe wskutek egzekucji komorniczej. W dniu 22 grudnia 2011 r. komornik sądowy przesłał skarżącej spółce kopię faktury VAT, na której wykazał siebie jako wystawiającego fakturę, a skarżącą spółkę jako sprzedawcę lokalu użytkowego osobie fizycznej. Natomiast spółka nie otrzymała od komornika żadnych dokumentów dotyczących sprzedaży pierwszego z lokali, który utraciła w 2007 r.
We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej spółka zadała pytanie, czy wobec utraty lokali, ich niezamortyzowana wartość będzie dla spółki kosztem uzyskania przychodów. Jej zdaniem, zasadnym jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej części wartości środka trwałego, tak jak w przypadku likwidacji środka trwałego.
W zaskarżonej interpretacji indywidualnej Minister Finansów uznał stanowisko spółki za nieprawidłowe. W dalszym toku postępowania Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie uchylił interpretację. Zdaniem WSA, pojęcia likwidacji środka trwałego nie można interpretować zawężająco wyłącznie do unicestwienia fizycznego, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia zdarzeń niezależnych od podatnika. Korzystne dla podatnika stanowisko zostało również podtrzymane przez Naczelny Sąd Administracyjny.
