13 grudnia 2017 r. Trybunał Konstytucyjny wydał wyrok (sygn. akt SK 48/15), w którym wyjaśnił, jak powinno rozumieć się definicję budynku, zawartą w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych.
Do tej pory sądy i organy podatkowe, oceniając, czy dany obiekt jest budynkiem czy budowlą, brały pod uwagę również przeznaczenie, wyposażenie oraz sposób i możliwość jego wykorzystania. Konsekwencją tego było uznanie obiektów, które na podstawie literalnego brzmienia przepisów powinny być budynkami, jako budowle. Ma to znaczenie przy określaniu wysokości podatku od danego obiektu. Podatek od budynku jest liczony od powierzchni użytkowej, a od budowli – od jej wartości.
Opisywana sprawa dotyczyła prawidłowej klasyfikacji kontenera telekomunikacyjnego. Zdaniem TK, przeznaczenie, wyposażenie ani sposób i możliwość wykorzystania danego obiektu nie mają znaczenia przy określaniu, czy jest on budynkiem czy budowlą, ponieważ przesłanki te nie zostały wymienione w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych. Aby dany obiekt uznać za budynek, powinien być trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni, posiadać fundamenty i dach.
Uzasadniając wyrok TK przypomniał również o zasadzie in dubio pro tributario – czyli obowiązku rozstrzygania wątpliwości na korzyść podatnika. TK podkreślił, że w przypadku niejednoznacznej interpretacji przepisów, ich wykładnia i zastosowanie nie może powodować zwiększenia obciążeń podatkowych, co niewątpliwie miałoby miejsce, gdyby w opisywanej sprawie kontener telekomunikacyjny uznać za budowlę.
