25 sierpnia 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wydał interpretacje indywidualną (sygn. IBPB-1-2/4510-150/15/AnK) dotyczącą terminu przechowywania ksiąg podatkowych i dokumentów źródłowych.
Sprawa dotyczyła spółki, która w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej poniosła stratę podatkową. Strata ta zgodnie z obowiązującym prawem będzie mogła być rozliczona w ciągu następnych pięciu lat. Jednak zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej, podatnicy obowiązani do prowadzenia ksiąg rachunkowych przechowują księgi i związane z ich prowadzeniem dokumenty do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Spółka zamierza przechowywać dokumenty z lat, w których wykazała stratę podatkową, przez okres 5 lat, licząc od roku, w którym złożyła deklarację wykazującą stratę podatkową.
Pytanie spółki dotyczyło oceny prawidłowości takiego sposobu postępowania.
Dyrektor Izby Skarbowej uznał stanowisko spółki za nieprawidłowe. Stwierdził, że skoro weryfikowanie przez właściwy organ podatkowy straty, którą spółka odliczyła, jest możliwe do czasu, kiedy nastąpi przedawnienie zobowiązania podatkowego, to do tego czasu uzasadnione jest przechowywanie przez spółkę ksiąg podatkowych i dokumentów za lata, w których odliczana strata wystąpiła. W związku z tym, spółka ma obowiązek przechowywać księgi i dokumenty podatkowe za lata, w których odliczana strata wystąpiła, jak również za lata, za które stratę odliczała.
