W dniu 5 kwietnia 2017 r. NSA wydał orzeczenie (sygn. akt II FSK 567/15) dotyczące możliwości zaliczenia do KUP wydatków poniesionych w związku z działalnością kontrahenta.
Spór dotyczył Spółki, która prowadzi działalność na obszarze specjalnej strefy ekonomicznej (SSE), produkującej samochodowe systemy bezpieczeństwa. Jednym z dostawców Spółki była niemiecka firma, wobec której złożono wniosek o upadłość – postępowanie upadłościowe miało rozpocząć się po trzech miesiącach. W związku z powyższym, ze względów ekonomicznych, Spółka podjęła decyzję o finansowaniu działalności niemieckiej firmy do momentu wszczęcia postępowania upadłościowego. Spółka zapytała organy podatkowe, czy może poniesione opłaty związane z działalnością niemieckiego przedsiębiorstwa zaliczyć do KUP. Spółka stała na stanowisku, iż poniesione przez nią wydatki mają zabezpieczyć jej własne źródła przychodów – Spółka nie posiadała innego dostawcy.
Z tym stanowiskiem nie zgodził się Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu. Organ w wydanej interpretacji stwierdził, iż za koszt można uznać tylko wydatek związany z działalnością tego podatnika, a nie z działalnością innej spółki. Zdanie to podzielił również Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu. Innego zdania był natomiast Naczelny Sąd Administracyjny. Sąd uznał w tym przypadku wydatek na działalność innej spółki za racjonalny i służący zabezpieczeniu źródła przychodów podatnika. Zatem wydatki te Spółka ma prawo zaliczyć do KUP.
