W dniu 3 kwietnia 2017 r. NSA przejął do rozpoznania w poszerzonym składzie siedmiu sędziów sprawę dotyczącą poboru podatku u źródła w przypadku nabycia usług niematerialnych od zagranicznych kontrahentów.
Zgodnie z przepisami ustawy o CIT płatnik jest obowiązany do pobrania i odprowadzenia podatku od źródła z tytułu wypłaty wynagrodzenia za usługi niematerialne świadczone przez zagranicznych kontrahentów. Do 31 grudnia 2016 roku przepisy w/w ustawy nie precyzowały, kiedy wynagrodzenie otrzymywane przez zagranicznych kontrahentów za usługi niematerialne można zakwalifikować jako dochód uzyskany w Polsce. W związku z tym powstał problem interpretacyjny w tym zakresie.
W opisywanej sprawie kancelaria prawna wystąpiła z wnioskiem o interpretację indywidualną, w którym stwierdziła, że nie musi pobierać podatku u źródła od wynagrodzenia za usługi doradcze nabywane od kontrahentów zagranicznych, ponieważ usługi te są wykonywane za granicą.
Fiskus nie zgodził się ze stanowiskiem Wnioskodawcy i podkreślił, że miejsce wykonania usługi nie ma znaczenia. O obowiązku poboru podatku u źródła decyduje sam fakt, że wynagrodzenie za nabyte usługi zostało wypłacone z Polski.
Sprawa trafiła do WSA w Warszawie, który poparł stanowisko kancelarii. Sąd zgodził się z tym, że miejsce osiągnięcia dochodu to miejsce, w którym wykonano usługi prowadzące do jego osiągnięcia. WSA wskazał jednak rozbieżność orzecznictwa w opisywanej sprawie.
Na to samo zwrócił uwagę NSA w postanowieniu z 21 grudnia 2016 r. (sygn. akt II FSK 3587/14) i postanowił przedstawić to zagadnienie prawne jako budzące poważne wątpliwości składowi siedmiu sędziów do rozstrzygnięcia. Termin wydania wyroku nie został jeszcze określony.