W dniu 15 stycznia 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wydał wyrok (sygn. akt I SA/Rz 1026/14) w sprawie uznania dochodu z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania programu komputerowego za należności licencyjne w świetle umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Polską a Chinami.
Sprawa dotyczyła spółki, która za pośrednictwem chińskiego rezydenta podatkowego wdraża u siebie system informatycznego zarządzania przedsiębiorstwem. Po wdrożeniu systemu, spółka będzie ponosić koszty związane z funkcjonowanie systemu tj. koszty dzierżawy serwera zlokalizowanego w Chinach oraz koszty usługi serwisowej związanej z oprogramowanie. W związku z udzieloną licencją na oprogramowanie, spółka będzie posiadała jedynie prawo do korzystania z oprogramowania. W konsekwencji spółce nasunęły się wątpliwości, czy w przypadku gdy płatność na rzecz spółki chińskiej będzie realizowana z pominięciem jej zakładu w Polsce, spółka powinna pobrać zryczałtowany CIT z tytułu wdrożenia systemu i opłat związanych z jego utrzymaniem.
Minister Finansów uznał, że prawa umożliwiające jedynie faktyczne korzystanie z programu nie stanowią tytułu do naliczania opłat licencyjnych. Zatem płatności dokonywane na rzecz podmiotu będącego chińskim rezydentem nie będą stanowić należności licencyjnych objętych dyspozycją art. 21 ustawy o CIT, a spółka nie będzie zobowiązana do potrącenia od nich zryczałtowanego podatku dochodowego. MF zaznaczył jednak, że dochód z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania programów komputerowych w świetle umowy polsko-chińskiej należy traktować jako należności licencyjne, albowiem program komputerowy stanowi utwór będący przedmiotem prawa autorskiego. Według MF, fakt, że program komputerowy jest utworem stanowiącym przedmiot prawa autorskiego, jest czynnikiem wystarczającym do włączenia oprogramowania do definicji należności licencyjnych, odnoszących się do wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego.
Sprawa trafiła do WSA w Rzeszowie, które nie zgodził się z Ministrem Finansów. W opinii Sądu, w definicji pojęcia „należności licencyjne” zawartej w polsko-chińskiej umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania, nie zostały wymienione opłaty z tytułu licencji na użytkowanie programów komputerowych. W konsekwencji, według WSA, nie można uznać, że istnieje obowiązek poboru podatku u źródła z tego tytułu, gdyż nie może być on domniemywany. Sąd nie zgodził się również z Ministrem Finansów, że z samego faktu uznania programu komputerowego za utwór w rozumieniu prawa autorskiego wynika, że należności licencyjne z tytułu użytkowania tego programu są objęte definicją należności licencyjnych zawartą w umowie polsko-chińskiej.
Wyrok nie jest prawomocny.
