W dniu 5 marca 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wydał wyrok (sygn. akt I SA/Kr 1864/14) dotyczący obowiązku poboru podatku u źródła od wynagrodzenia wypłacanego zagranicznym kontrahentom.
Sprawa dotyczyła spółki, która zamierzała nabywać usługi od kontrahentów zagranicznych. Wśród nabywanych usług znajdowałyby się m.in. usługi prawne, księgowe czy usługi rzeczoznawców. W konsekwencji, spółce nasunęły się wątpliwości, czy wynagrodzenie wypłacane kontrahentom zagranicznym z tytułu usług świadczonych, które wykonywane są fizycznie poza terytorium Polski, podlegają w Polsce podatkowi CIT na podstawie 3 ust. 2 ustawy o CIT, a zatem czy spółka ma obowiązek pobrania podatku u źródła, zgodnie z art. 21 ustawy o CIT.
Minister Finansów w interpretacji indywidualnej uznał, że spółka powinna pobrać podatek u źródła, ponieważ kontrahent zagraniczny w związku ze świadczonymi usługami uzyska przychód na terytorium Polski. Według MF, o tym, czy dany przychód został osiągnięty na terytorium Polski przesądza bowiem fakt, czy efekt usługi będzie wykorzystywany przez podmiot, który ma siedzibę w Polsce.
Sprawa trafiła do WSA, który potwierdził stanowisko Ministra Finansów. Zdaniem Sądu, dochód z wykonywania usług przez kontrahentów zagranicznych zostanie osiągnięty na terytorium Polski, jeżeli usługa będzie wykonywana na zlecenie polskiego podatnikach w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, a następnie jej efekt zostanie wykorzystany przez polskiego podatnika i to on zapłaci wynagrodzenie zagranicznemu kontrahentowi. Sąd podkreślił, że o możliwości zaklasyfikowania usługi do świadczeń podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym wystarczające jest stwierdzenie, że usługa jest świadczeniem o podobnym charakterze do świadczeń wymienionych przez ustawodawcę w treści art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, usług np. doradczych, księgowych, przetwarzania danych.
Wyrok nie jest prawomocny.
