W wyroku z dnia 9 lipca 2019 r. sygn. akt I SA/Gd 545/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odniósł się do możliwości nielimitowania kosztów uzyskania przychodów dotyczących wydatków na prowizje dla agentów wspierających sprzedaż wyprodukowanych towarów.
Sprawa dotyczyła spółki, której przedmiotem działalności jest produkcja wyrobów celulozowo-papierniczych. Spółka zawarła z podmiotami powiązanymi – agentami umowy na świadczenie usług. Agenci odpowiedzialni byli w szczególności za wsparcie sprzedaży produktów sprzedawanych przez Spółkę przez pozyskiwanie nowych klientów oraz utrzymanie relacji z obecnymi nabywcami produktów. Z tytułu świadczenia usług agentom przysługuje wynagrodzenie kalkulowane jako prowizja agencyjna wyliczana co zasady jako procent od wartości netto faktur sprzedaży dotyczących określonych produktów na określonych rynkach do określonych klientów obsługiwanych przez danego agenta.
W wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wnioskodawca chciał uzyskać potwierdzenie, że koszty wynagrodzenia agentów są kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z wytworzeniem lub nabyciem przez spółkę produktów w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT, a zatem ograniczenie, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, nie ma do nich zastosowania.
Dyrektor KIS uznał stanowisko zawarte we wniosku za nieprawidłowe, stwierdzając m. in., że przedmiotowe koszty nie przekładają się wprost (w sposób bezpośredni) na cenę dystrybuowanych produktów. Wydatki te zostały przez Spółkę poniesione bez uchwytnego ścisłego związku z dystrybucją konkretnego produktu. Powyższe koszty odnoszą się do całokształtu działalności Spółki i związane są z jej funkcjonowaniem.
Rozpatrując złożoną na interpretację skargę, WSA stwierdził m. in, iż prowizja z tytułu świadczonych przez agentów usług w celu współdziałania w sprzedaży wytworzonego towaru jest związana z dystrybucją wytworzonego towaru. Wpływ prowizji na ostateczną cenę towaru stanowi potwierdzenie bezpośredniego związku tego kosztu z wytworzeniem przez podatnika towaru. Koszty usług bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru albo świadczeniem usługi nie odnoszą się do sposobu związania kosztu z przychodami, lecz do sposobu związania kosztu z wytworzeniem lub nabyciem towaru lub świadczeniem usługi. W konkluzji, Sąd uchylając zaskarżoną interpretację, nakazał Dyrektorowi KIS odniesienie się do okoliczności wskazanej przez wnioskodawcę, że bez możliwości korzystania ze współpracy z agentem skarżąca nie byłaby w stanie pozyskać kontrahentów.
Wyrok jest nieprawomocny.
